Over de hemel

Wegverklaren

Explain something away is een doeltreffende Engelse term voor een methode die vaak wordt toegepast wanneer mensen geconfronteerd worden met feiten die hun geloof of mening tegenspreken.

Het Prisma Woordenboek Engels-Nederlands vertaalt de term met: “iets wegredeneren, goedpraten, vergoelijken,” maar dat vind ik deels onjuist. Goedpraten en vergoelijken betekent dat men iemands verkeerde daden als minder erg of schadelijk voorstelt dan ze werkelijk zijn. Wegredeneren daarentegen komt wel in de buurt van de Engelse term.

Oxford doet het beter: “minimize the significance of an embarrassing fact or action by giving an excuse or justification” (Oxford Dictionary of English).

Wanneer iemand een mening heeft (of een geloof aanhangt) en men wordt geconfronteerd met objectieve of neutrale feiten, die zonneklaar die mening (of dat geloof) tegenspreken. dan is wegredeneren of weg-uitleggen een methode om die feiten als onbelangrijk of niet terzake doend terzijde te schuiven, teneinde aan de eigen mening of geloof te kunnen vasthouden.

Het weg-uitleggen van bijbelse uitspraken of doctrines die men om wat voor reden dan ook niet horen wil, maar waar men wel als gelovige eigenlijk wel aan gecommitteerd is, dat is beginnende in Engeland en Duitsland tot een kerntaak van de theologie geworden. En tegenwoordig hoort het weg-verklaren van onwelgevallige bijbelteksten in alle landen van het christendom in Europa en Amerika tot de belangrijkste werkzaamheden van praktisch iedere theoloog die publiceert of onderwijst. Ik zou zelfs willen stellen, dat theologie nog slechts drie kerntaken heeft en verder geen enkele relevantie meer heeft in de bredere samenleving:

1. verkondigen van een valse leer;
2. wegredeneren van alle bijbelteksten die de zelfbedachte dogma’s en doctrines van de kerk tegenspreken, en het weg-interpreteren van alle bestaande feiten van natuur en geschiedenis en wetenschap die de bijbel bevestigen;
3. aanpassen van de bijbel aan de heersende zeitgeist

Het geloof dat christenen direct na hun dood vliegensvlug naar de hemel reizen is zo’n valse leer van de theologie. En het behoort dus tot de taken van de theologie om de bijbelse teksten die deze leer tegenspreken weg te redeneren.

Dilemma

Het dilemma waar christenen voor staan met betrekking tot het geloof in hun hemelvaart is in enkele alinea’s samen te vatten.

Enerzijds is er de bijbelse boodschap dat alle mensen na hun dood naar het dodenrijk gaan, inclusief dat ook Y’hoshua zelf na zijn dood naar het dodenrijk afdaalde (en daar drie dagen en drie nachten verbleef).

Anderzijds is er de geruststelling van de kerk, dat bekeerde mensen ‘behouden zijn’ en direct naar de hemel zullen gaan na hun sterven.

Het dilemma is dus dat wanneer christenen naar de kerk gaan en onder het woord van de dominee komen, ze bevestigd worden in hun gekoesterde vooruitzicht om ‘straks altijd bij de Heere te zijn,’ maar wanneer ze zelf in de bijbel lezen, dan moeten ze constateren dat de beloftes van de kerk lijnrecht in tegenspraak zijn met de leer dat het dodenrijk ons aller bestemming is.

Dit dilemma vormt ook in grammaticale zin een probleem. De Heer is waarlijk opgestaan, bevestigen de gelovigen elkaar met Pasen. Maar hoezo dan? Als hij direct na zijn dood naar de hemel is vertrokken, dan moet hij na drie dagen toch niet zijn opgestaan uit het dodenrijk, maar juist neergedaald zijn uit de hemel?

Een dilemma is volgens het Prisma woordenboek “het moeten kiezen tussen twee mogelijkheden die allebei hun nadelen hebben.” Dit zijn ze:

1) Na het sterven gaat (de ziel van) de christen direct naar de hemel. Nadeel: je moet de bijbel terzijde schuiven als je dit wil geloven. 2) Na het sterven gaat de christen naar het dodenrijk. Nadeel: de christen wil niet naar het dodenrijk.

De christen wil de bijbel niet terzijde schuiven, maar de christen wil ook niet naar het dodenrijk. Het erkennen van dit dilemma betekent dat men beseft dat er een keuze moet worden gemaakt. Maar omdat christenen niet voor het één, noch voor het ander willen kiezen, is men op zoek naar een manier om niet te hoeven kiezen. En hier ligt dus de taak van de theologie: christenen helpen bij het weg-verklaren van de nadelen van hun keuze, waardoor het gemakkelijk wordt voor de betreffende optie te kiezen, dan wel christenen helpen om het dilemma te omzeilen.

De uitleg in dit artikel leidt daarentegen niet tot een bevestiging van de wens van velen om naar de hemel te gaan, maar tot de conclusie dat de bijbel echt, onweerlegbaar, de boodschap brengt van een dodenrijk als bestemming van de ziel na de dood.

Zoals het werkelijk is

Hier is de realiteit, die (bijna) niemand van de christenen in het Westen aanvaarden wil (maar die desondanks natuurlijk toch gewoon realiteit is, want het bijzondere van realiteit is dat die zich niks aantrekt van de mening van christenen):

1) Mensen worden geboren, met een ziel en een lichaam.

2) Wanneer het lichaam sterft, vertrekt de ziel naar het dodenrijk.

3) Er zijn twee regio’s in het dodenrijk, Paradijs en Tartarus. Zorg ervoor dat je niet in Tartarus terecht komt!

4) Uiteindelijk komt er een Laatste Gericht. Daar wordt bepaald wie van de mensen, die op dit moment nog allemaal in het dodenrijk verblijven, de hemel in mogen, en wie er in de hel gesmeten zullen worden om de tweede, definitieve dood te sterven.

Voor wat betreft de christus is de realiteit:

1) Hij werd geboren, met een ziel en een lichaam.

2) Hij stierf een marteldood.

3) Zijn lichaam werd in een nieuw rotsgraf gelegd en gebalsemd. Dit graf was niet wat bedoeld werd met de term “hart van de aarde,” maar was gewoon een ruimte in een rots. De Griekse grondtekst van Mattheüs heeft zelfs twee woorden die als ‘graf vertaald zijn, om onderscheid te maken tussen de feitelijke plek waar een lichaam ligt en de tombe of spelonk of grafkamer waarin zich die plek bevindt. Nooit, maar dan ook helemaal nooit, wordt de uitdrukking ‘hart van de aarde’ gebruikt als metafoor voor een graf.

3) Net als van alle andere mensen ging ook Y’hoshua’s ziel naar het dodenrijk. De aarde is hol van binnen en daarin bevindt zich het dodenrijk. Ondertussen bleef zijn lichaam achter in het graf in de rots.

4) Na drie dagen verrees hij uit het dodenrijk en werden zijn ziel en lichaam herenigd. Zijn lichaam was toen veranderd in een opstandingslichaam

5) Na nog veertig dagen eten en drinken en rondwandelen en veel praten op aarde, werd hij opgenomen naar de hemel.

6) Daar is hij samen met zijn Vader, YHWH Elohiym, en met de engelen, en met enkele mensen, waaronder Eliyahu. Er is echter beslist geen sprake van talloze christenen in de hemel, want die verblijven momenteel nog in het dodenrijk. De christenen zijn namelijk nog niet opgestaan uit het dodenrijk, en iedere theoloog die beweert dat het wel zo is, is een leugenaar.

6) Uiteindelijk zal Y’hoshua, de Zoon des Mensen, op de wolken terugkeren, van de hemel naar de aarde. Dan pas zullen de doden omhoog komen (uit het dodenrijk).

Precies zo staat het beschreven in de bijbel. Kijk het zelf maar na. Het wordt echter niet zo verteld.

Integendeel, het wordt ontkracht en verdraaid, het wordt omgebogen en omgeduid. En waarom? Omdat christenen, net als alle andere mensen, gewoon niet willen denken aan de dood. Ze willen er niet over praten en ze willen er niets over leren. Veel gemakkelijker is het, om collectief in het sprookje te geloven dat ze allemaal na hun dood ‘direct dicht bij de Heer mogen zijn’.

Nee christenen! Om in de hemel te kunnen komen heb je eerst een vernieuwd lichaam nodig. En dat lichaam heb je nog niet. In de hemel zweven er geen zielen rond zonder lichaam. Zielen zonder lichaam zijn niet aan het dansen in de hemelse gewesten. Zielen zonder lichaam hebben geen ogen waarmee ze naar de achterblijvers op aarde zouden kunnen kijken.

Het zijn allemaal valse vertellingen van doodsbange theologen die zichzelf en hun kuddes pogen gerust te stellen. En al die christenen geloven het. Want ze willen het zo graag, zoals mijn schoonzus en mijn vader en mijn zusjes. En de hele goegemeente van vrome kerkgangers.

Christenen luisteren naar de dominees die hen vertellen wat ze willen horen. En theologen hebben ontdekt dat christenen massaal hun boeken kopen wanneer ze in hun geschriften een boodschap brengen van hoop en vertrouwen en een heerlijke toekomst in het hemels koninkrijk.

De christelijke leer dat christenen meteen na hun dood opvaren naar de hemel om vervolgens iedere dag dicht bij Jezus te mogen zijn, wordt in stand gehouden en verspreid door predikende en schrijvende theologen, die kritiekloos hebben aangenomen wat eerdere generaties theologen hebben bekokstoofd, en die zich deze vertelsels daarna eigen hebben gemaakt. En hoe kan ik dat zo stellig beweren? Simpel, die leer begint niet in de bijbel, want daar komt die boodschap niet in voor, dus komt die leer van mensen.

De bijbel heeft een heldere boodschap: iedereen, dus ook iedere christen, gaat na de dood naar beneden: de lijken (de dode lichamen) zakken zo’n twee meter naar beneden in een graf en de zielen dalen verder af, door de aardkorst heen, naar het dodenrijk in het holle binnenste van de aarde. In de ene regio daar liggen zielen die vredig slapen (Paradijs) en in de andere regio (Tartarus) worden de zielen gepijnigd door spijt en wroeging en wanhoop. Allemaal wachten ze daar op het laatste oordeel en niemand van hen is op dit moment met Jezus aan het dansen in de hemel.

Probleem?

Het lijkt alsof ik er een probleem van maak waar christenen na hun dood uitkomen. Immers, wat maakt het mij uit waar iemand’s ziel terecht komt? Wordt ik er beter van indien zielen in het dodenrijk belanden dan in de hemel?

Nee, het maakt mij eerlijk gezegd niets uit. Hoe kan het ook. Ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn eigen ziel en ik heb geen reden om me zorgen te maken over de bestemming van de zielen van christenen.

Ik ben echter wel van mening, dat veel christenen er niet alleen naast zitten ten aanzien van hun geloof over hun hemelvaart, maar dat ze mogelijkerwijs ook de afslag naar de vriendelijke regio van het dodenrijk zullen gaan missen.

Anders gezegd, ik hoop te bereiken dat christenen nadenken over het dodenrijk, en bij zichzelf zullen nagaan of ze werkelijk in aanmerking komen voor een plek in de paradijswijk in het dodenrijk.

Ik denk dat bijna alle christenen ervan overtuigd zijn dat hun zieleheil 100% afhankelijk is van geloven in Jezus, en verder niets. En ik denk dus ook, dat bijna alle christenen voor een verrassing komen te staan. Nu maakt het voor al die christenen die in de paradijs regio van het dodenrijk belanden niet zoveel uit of ze nou daar, of in de hemel terechtkomen. Maar voor de christenen die dreigen in de tartarus regio van het dodenrijk te belanden is het mijn bedoeling hen door middel van deze teksten te waarschuwen.

❧