Over de hemel

De uitspraak waarmee Y’hoshua zichzelf vergelijkt met Jona valt niet goed bij christenen. Ten eerste zorgt de term ‘drie dagen en drie nachten’ tot een conflict met de kerkelijke kalender van Pasen, en ten tweede is de term ‘het hart van de aarde’ in tegenspraak met het christelijk wensdenken dat hun ‘Heere Jezus’ direct na zijn dood naar de hemel is vertrokken.

In dit epistel wil ik aantonen dat de gebruikte term ‘hart van de aarde’ de betekenis heeft van ‘binnenste van de aarde,’ en dat het niet, zoals veel mensen denken, alleen maar een synoniem is voor het graf.

Het hart van de aarde

Y’hoshua werd weer eens uitgedaagd door de Farizeën en schiftgeleerden (theologen). Dit keer vroegen ze om een teken en als antwoord gaf hij hen te kennen, dat zoals Jonah drie dagen en drie nachten in het binnenste van de Grote Vis verbleef, hijzelf ook drie dagen en drie nachten in het hart van de aarde zou verblijven.

Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Het boos en overspelig geslacht verzoekt een teken; en hun zal geen teken gegeven worden, dan het teken van Jonas, den profeet. Want gelijk Jonas drie dagen en drie nachten was in den buik van den walvis, alzo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten wezen in het hart der aarde. (Mattheüs 12:39-40, Statenvertaling)

Deze paragraaf wordt veelal uitgelegd als zou Jezus met het ‘teken van Jona’ bedoelen dat hij zou sterven en na drie dagen weer opstaan. Ma

Met het hart van de aarde wordt het dodenrijk bedoeld en dat is een uitleg waar veel christenen het moeilijk mee hebben. Zowel voorgangers als gewone kerkgangers wijzen het af, en dat gaat op de beproefde methode van weg-verklaren.

Het hart van de aarde, daarmee is het graf bedoeld, beweert men.

John Gill schreef er dit over:

and his being laid in a tomb, dug out of a rock, is sufficient to answer this phrase, “the heart of the earth”, in distinction from the surface of it;

John Gill bedenkt hier een tegenstelling (tussen een graf in de aarde en een graf in een rots) en zegt dan dat de term ‘the heart of the earth’ duidelijk maakt dat Jezus in een rotsgraf werd gelegd, in tegenstelling tot een graf in de oppervlakte van de aarde.

Maar wie komt tijdens het lezen van Mattheus 12:39-40 op de gedachte dat Y’hoshua hiermee heeft willen aangeven in wat voor soort graf hij gelegd gaat worden? Net zoals Jonas drie dagen en drie nachten in het binnenste van de grote vis was, zo zal de zoon des mensen drie dagen en drie nachten in het binnenste van de aarde zijn, en daar zou hij dan mee hebben bedoeld dat zijn lichaam in een rotsgraf zou worden gelegd in plaats van een gedolven graf?

Te pas en te onpas beweren theologen dat we naar de context moeten kijken wanneer we een passage willen begrijpen. Ze hebben er zelfs een woord voor bedacht, contextualisation, en het is een van de pijlers van moderne theologie. Behalve als het ze niet uitkomt, zoals hier. Want laten we eens even kijken naar de context van deze uitspraak.

Hier is een stuk van de passage,

Toen antwoordden sommigen der theologen en puriteinen, zeggende: Meester! wij willen van U wel een teken zien. Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Het boos en overspelig geslacht verzoekt een teken; en hun zal geen teken gegeven worden, dan het teken van Jonas, den profeet. Want gelijk Jonas drie dagen en drie nachten was in den buik van den walvis, alzo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten wezen in het hart der aarde. De mannen van Ninevé zullen opstaan in het oordeel met dit geslacht, en zullen hetzelve veroordelen; want zij hebben zich bekeerd op de prediking van Jonas; en ziet, meer dan Jona is hier! De koningin van het zuiden zal opstaan in het oordeel met dit geslacht, en hetzelve veroordelen; want zij is gekomen van het einde der aarde, om te horen de wijsheid van Salomo; en ziet, meer dan Salomo is hier! Mattheüs 38-42, Statenvertaling.

De theologen en puriteinen waren weer eens bezig om Jezus te sarren en uit te dagen, ten einde hem in een val te lokken waardoor ze hem zouden kunnen doden (lees maar na), en nadat Jezus het spul eerst addergebroed noemt (vers 34) zegt hij hen in antwoord op hun vraag om een teken, dat ze geen ander teken zullen krijgen dan het teken van Jonah en dat hij precies als Jonah drie dagen en drie nachten in het hart van de aarde zal zijn. En hiermee zou Jezus hebben bedoeld dat hij in een rotsgraf begraven zou worden in plaats van een gedolven graf? Daar trapt toch geen mens in?

Ja, toch de theologen beweren het en de christenen geloven het heilig. Maar als de theologen eerlijk waren geweest, dan hadden miljoenen christenen kunnen begrijpen dat Y’hoshua niet direct naar de hemel opvoer na zijn dood, maar drie dagen in het dodenrijk verbleef, de plek die werkelijk bedoeld is met ‘hart van de aarde.’

Hier is nog zo’n splijtzwam, de huisuitlegger van de Gereformeerde Kerken in Nederland. Wel, probeer je borst maar nat te houden, theologen, want je zult het warm krijgen.

zo zou de Zoon des mensen diezelfde periode in het graf zijn… (TvT@687)

Niks ervan, splijtzwammen! Zo zou de Zoon des mensen diezelfde periode in het binnenste van de aarde zijn! Want ‘het hart van de aarde’ is gewoon het binnenste van de aarde, en jullie weten dat donders goed, maar jullie hebben je gecommitteerd aan de valse leer dat Y’hoshua met de naam Paradijs de hemel bedoelde, en jullie houden je daar aan vast omdat, als je zou vertellen hoe het werkelijk zit, jullie bang zijn dat de gemeenteleden jullie boeken niet meer kopen en jullie websites niet meer lezen.

John Wesley (1703-1788), de stichter van het Methodisme, een van de pilaren van het moderne Christendom, de man die uitgebreide commentaren heeft geschreven op bijna ieder bijbelboek, gaat er zo mee om: net deze ene zin van de Christus slaat hij over.

De Statenvertaling

Dit is margin note 35 van de Statenvertaling bij Matthei 12:40

Dat is / binnen in de aerde/na de Hebreeusche wijse van spreken. Soo wort Tyrus geseght te liggen in’t herte der zee. Ezech. 27.4 — Statenvertaing uitgave 1686

Hart

Moet ik nog uitleggen wat het woord hart betekent? Okay.

Hier is wat James Strong zegt (Strong’s is onbetwist het belangrijkste woordenboek van het academisch christendom, gebruikt door iedere theoloog op aarde):

kardia

Prolonged from a primary κάρ kar (Latin cor, “heart”); the heart, that is, (figuratively) the thoughts or feelings (mind); also (by analogy) the middle.

Het woord kardia komt 160 keer voor in de King James Version en het komt nergens, maar dan ook echt helemaal nergens voor als metafoor voor het graf. Daar is een hele simpele verklaring voor: wanneer de bijbel het onderwerp graf wil benoemen, dan wordt daarvoor het woord ‘graf’ gebruikt. Is dat niet meesterlijk? Indien ik wil praten over een auto, dan gebruik ik het woord ‘auto’ en wanneer ik het wil hebben over een tafel dan gebruik ik het woord ‘tafel’ en wanneer de bijbel spreekt over het graf dan wordt het woord ‘graf’ gebruikt. Vind je dat nou niet super geniaal?

Graf

En het is nog mooier, want de Griekse manuscripten van de bijbel hebben zelfs twee woorden voor verschillende aspecten van het graf, te weten de put of de kist of het gat in de grond waar het kadaver ligt in engere zin, en de ruimte waar het graf zich bevindt. Net als bij Toetanchamon: de sacrofaag is het feitelijk graf waarin het lijk ligt, en de kamer of de steen of het monument waarin de sacrofaag staat is de grafkamer. Mausoleum.

Maar de bijbelvertalers hebben daar niets van begrepen. Of ze begrepen het wel degelijk, maar ze hebben de woorden moedwillig verkeerd vertaald omdat zulks beter overeenkwam met hun vooringenomen mening.

De King James Version heeft wezenlijk bepaald hoe er in het christendom gedacht wordt over graf en dodenrijk.

G3418 (Strong)

μνῆμα (mnēma)

From G3415; a memorial, that is, sepulchral monument (burial place): - grave, sepulchre, tomb. (Total KJV occurrences 7)

(KJV) And were carried over into Sychem, and laid in the sepulchre (mnēma) that Abraham bought for a sum of money of the sons of Emmor the father of Sychem.

G3419 (Strong)

μνημεῖον (mnēmeion)

From G3420; a remembrance, that is, cenotaph (place of interment) - grave, sepulchre, tomb. (Total KJV occurrences 42)

(KJV) And laid it in his own new tomb (mnēmeion) which he had hewn out in the rock: and he rolled a great stone to the door of the sepulchre (mnēmeion) and departed.

G5028 (Strong)

τάφος (taphos)

Masculine from G2290; a grave (the place of interment) - sepulchre, tomb. (Total KJV occurrences 7)

(KJV) Command therefore that the sepulchre (taphos) be made sure until the third day, lest his disciples come by night, and steal him away, and say unto the people, He is risen from the dead: so the last error shall be worse than the first.

(KJV) Their throat is an open sepulchre (taphos) with their tongues they have used deceit; the poison of asps is under their lips.

Als wij zeggen dat we het graf van Pietje gaan bezoeken, dan kan dat in principe ook betekenen dat we naar de kist gaan, want wij kunnen geen onderscheid maken tussen het woord ‘graf’ in de betekenis van ‘kist’ of de betekenis van ‘de plek waar de kist ligt.’ Maar het Grieks kan dat dus wel. En nou zou uitgerekend het Grieks een volkomen onlogische, nooit eerder gebruikte uitdrukking nodig hebben om ‘het graf’ mee aan te duiden?

Maar de leraars van de christenen niet. Het komt ze helemaal niet uit dat hun Jezus in Mattheüs spreekt over het binnenste van de aarde. Dat komt veel te dicht in de buurt van de notie over het dodenrijk, en daar zijn christenen nou juist als des doods voor. Ze willen dat Jezus hun vertelt dat ze het dodenrijk mogen overslaan. Dus toen hun Jezus vertelede dat hij drie dagen en drie nachten in het binnenste van de aarde zou zijn, wel, dan moet hij wel hebben bedoeld dat

A bare reference may be made to the employment of the term for that which is innermost, hidden, deepest in anything (Exo 15:8; Jon 2:3), the very center of things. This we find in all languages. ISBE

Paradijs

Toen Y’hoshua stierf nam hij die avond de misdadiger mee naar het paradijs. Jezus is in de Hemel, bij zijn hemelse Vader! jubelen nu de dominees. En iedere oprechte christen, die ‘mag eeuwig bij Jezus zijn’. En dat die ‘Jezus’ daar zelf met geen woord over repte, en integendeel een heel ander scenario in het vooruitzicht stelde, dat deert de christen niet.

Lukas 23:43 John Gill

…whereas the principal enjoyment of man in Eden was conversation with God, and communion with him, the glory of the heavenly paradise will lie in fellowship with God, Father, Son, and Spirit, in beholding the face of God, and seeing him as he is: and this is the happiness promised by Christ to the penitent and believing thief, that he should be here; and not only so, but with him here, which is far better than being in this world, and than which nothing can be more desirable: and which, when enjoyed, will be for ever: and this he was to enter upon that very day; which shows, that Christ’s soul did not descend into hell, locally and literally considered, or into the “Limbus Patrum”, the Papists talk of, to fetch the souls of the patriarchs thence, but as soon as it was separated from the body was taken up into heaven; and also, that the souls of departed saints are immediately, upon their separation from the body, there; which was the case of this wonderful instance of the grace of God…

(Voor als je ooit hebt gedacht dat Paulus lange zinnen schreef…)

De Kerk, de theologie, de gewone christenen, ze hebben zich allemaal gecommitteerd aan de valse leer dat Paradijs een andere naam is voor de hemel (of voor een plek in de hemel) en omdat er in de bijbel staat dat Jezus naar het paradijs toeging weten we dat hij dus direct naar de hemel vertrok, en ieder van ons wordt er na de dood ook naartoe gedragen.

… as soon as it was separated from the body [the soul of Christ] was taken up into heaven; and also, that the souls of departed saints are immediately, upon their separation from the body, there…

Dit is wat John Gill in de 18e eeuw schreef en wat nu al een paar eeuwen lang van de kansels wordt gepredikt omdat christenen het zo graag willen horen. De ziel van Jezus ging niet naar beneden, hij ging niet naar het hart van de aarde, hij ging niet naar de hel en hij ging ook niet naar het dodenrijk, nee, zodra de ziel van Jezus gescheiden was van zijn lichaam ging hij omhoog naar de hemel, en precies zo zal het met onze zielen gaan.

De Ik van Jezus

Wat er echter mankeert aan de dwaaluitleg van theologen, is een antwoord op de vraag hoe het komt dat wanneer Y’hoshua het heeft over zijn ‘ik’, dat de ene keer over zijn lichaam zou gaan, en de andere keer over zijn ziel.

Lees nog een keer de uitleg van John Gill hierboven. Zie je dat hij het heeft over de ziel van de christus die naar het paradijs gaat? Jezus zei tegen de misdadiger dat hij samen met hem in het paradijs zou zijn, en omdat we allemaal weten dat zijn lichaam in een rotsgraf werd gelegd, kan die uitspraak alleen maar betekenen dat Jezus het had over zijn ‘ik’ of ziel die naar het paradijs ging.

Wanneer Y’hoshua het echter heeft over het teken van Jonah, en dat hij precies zo drie dagen en drie nachten in het hart van de aarde is, dan gaat het ineens over het dode lichaam van Jezus?

Zie je hoe de uitleg van theologen volledig rammelt?

Nog een keer, zodat je het werkelijk goed begrijpt. Wanneer Jezus zegt dat hij drie dagen en drie nachten in het binnenste van de aarde zal zijn, dan betekent ‘hij’ zijn lichaam, maar wanneer hij zegt samen met de misdadiger die avond in het paradijs te zullen zijn, dan betekent ‘hij’ zijn ziel.

Iedere christen weet dat zijn of haar lichaam in een graf gelegd wordt, of verbrand, na het sterven. Iedere christen weet ook dat de hoop die in hen is om na de dood bij Jezus te zijn, betrekking heeft op de ziel. Want iedere christen gelooft dat de opstanding van de doden nog niet heeft plaatsgehad. Maar uitgerekend die Jezus waar ze in geloven, die was zo confuus over het verschil tussen ziel en lichaam dat hij beide door elkaar haalde?

Waarom geloven christenen in zo’n Jezus?

Zoals het werkelijk is

Hier is de realiteit, die (bijna) niemand van de christenen in het Westen aanvaarden wil (maar die desondanks natuurlijk toch gewoon de realiteit is, want het bijzondere van realiteit is dat die zich niks aantrekt van de mening van christenen):

1) Mensen worden geboren, met een ziel en een lichaam.

2) Wanneer het lichaam sterft, vertrekt de ziel naar het dodenrijk.

3) Er zijn twee regio’s in het dodenrijk, Paradijs en Tartarus. Zorg ervoor dat je niet in Tartarus terecht komt! En Paradijs is niet een synoniem voor de hemel.

4) Uiteindelijk komt er een Laatste Gericht. Daar wordt bepaald wie van de mensen, die op dit moment nog allemaal in het dodenrijk verblijven, de hemel in mogen, en wie er in de hel geworpen zullen worden om de tweede, definitieve dood te sterven.

Voor wat betreft de christus is de realiteit:

1) Hij werd net als alle andere mensen geboren met een ziel en een lichaam. Om te benadrukken dat hij weliswaar een hemelse vader had, maar 100% mens was, noemde hij zichzelf steevast “zoon des mensen.”

2) Hij stierf een marteldood. Net als bij alle mensen leidde ook zijn dood tot de scheiding van lichaam en ziel.

3) Zijn lichaam werd in een nieuw rotsgraf gelegd en gebalsemd. Dit graf is niet het hart van de aarde, maar gewoon een graf. Nooit, maar dan ook helemaal nooit, wordt de uitdrukking ‘hart van de aarde’ gebruikt als metafoor voor een graf.

3) Net als alle andere mensen ging ook Y’hoshua’s ziel naar het dodenrijk. De aarde is hol van binnen en daarin bevindt zich het dodenrijk. Ondertussen bleef zijn lichaam achter in het graf in de rots.

4) Na drie dagen verrees hij uit het dodenrijk en werden zijn ziel en lichaam herenigd. Zijn lichaam werd toen veranderd in een opstandingslichaam

5) Na nog veertig dagen eten en drinken en rondwandelen en veel praten op aarde, werd hij opgenomen naar de hemel.

6) Daar is hij samen met zijn Vader, YHWH Elohiym, en met de engelen, en met enkele mensen, waaronder Eliyahu. Er is echter beslist geen sprake van talloze christenen in de hemel, want die verblijven momenteel nog in het dodenrijk. De christenen zijn namelijk nog niet opgestaan uit het dodenrijk, en iedere theoloog die beweert dat het wel zo is, is een leugenaar.

6) Uiteindelijk zal Y’hoshua, de zoon des mensen, op de wolken terugkeren, van de hemel naar de aarde. Dan pas zullen de doden omhoog komen (uit het dodenrijk).

Precies zo staat het beschreven in de bijbel. Kijk het zelf maar na. Het wordt echter niet zo verteld.

Integendeel, het wordt ontkracht en verdraaid, het wordt omgebogen en omgeduid. En waarom? Omdat christenen, net als alle andere mensen, gewoon niet willen denken aan de dood. Ze willen er niet over praten en ze willen er niets over leren. Veel gemakkelijker is het, om collectief in het sprookje te geloven dat ze allemaal na hun dood ‘direct heel dicht bij de Heer mogen zijn’.

Nee christenen! Om in de hemel te kunnen komen heb je eerst een vernieuwd lichaam nodig. En dat lichaam heb je nog niet. In de hemel zweven er geen zielen rond zonder lichaam. Zielen zonder lichaam zijn niet aan het dansen in de hemelse gewesten. Zielen zonder lichaam hebben geen ogen waarmee ze naar de achterblijvers op aarde zouden kunnen kijken.

Het zijn allemaal valse vertellingen van doodsbange theologen die zichzelf en hun kuddes pogen gerust te stellen. En al die christenen geloven het. Want ze willen het zo graag, zoals mijn schoonzus en mijn vader en mijn zusjes. En de hele goegemeente van vrome kerkgangers.

Christenen luisteren naar de dominees die hen vertellen wat ze willen horen. En theologen hebben ontdekt dat christenen massaal hun boeken kopen wanneer ze in hun geschriften een boodschap brengen van hoop en vertrouwen en een heerlijke toekomst in het hemels koninkrijk.

De christelijke leer dat christenen meteen na hun dood opvaren naar de hemel om vervolgens iedere dag dicht bij Jezus te mogen zijn, wordt in stand gehouden en verspreid door predikende en schrijvende theologen, die kritiekloos hebben aangenomen en verder vertellen wat eerdere generaties theologen hebben bekokstoofd. En hoe kan ik dat zo stellig beweren? Simpel, die leer begint niet in de bijbel, want daar komt die boodschap niet in voor, dus komt die leer van mensen.

De bijbel heeft een heldere boodschap: iedereen, dus ook iedere christen, gaat na de dood naar beneden: de lijken (de dode lichamen) zakken zo’n twee meter naar beneden in een graf en de zielen dalen verder af, door de aardkorst heen, naar het dodenrijk in het holle binnenste van de aarde. In de ene regio daar liggen zielen die vredig slapen (Paradijs) en in de andere regio (Tartarus) worden de zielen gepijnigd door spijt en wroeging en wanhoop. Allemaal wachten ze daar op het laatste oordeel en niemand van hen is op dit moment met Jezus aan het dansen in de hemel.

❧