Dogma’s

Christenen hebben een groot probleem vanwege kerkelijk dogma’s.

De manier waarop christenen met dit probleem omgaan is uitermate simpel: ze ontkennen dat er een probleem is. En wanneer iemand toch over het probleem doorvraagt, en erop aandringt om van de christen duidelijkheid te krijgen, dan wordt de christen boos, loopt weg, of beeïndigt het gesprek door abrupt over iets anders te beginnen.

Eén van de grote problemen waar christenen niet mee kampen maar wel mee zitten, en waar ze in alle toonaarden weigeren om over na te denken, is het feit dat ze moeten kiezen tussen ware dogma’s of valse dogma’s. Maar in plaats van in hun eigen bijbel te onderzoeken welke dogma’s door de bijbel wordt ondersteund, en welke ermee in tegenspraak zijn, komen christenen in opstand tegen het feit dat ze een keus moeten maken. En omdat de vraagsteller diegene is die hen voor de keuze stelt, daarom keren christenen zich dus tegen die vraagsteller.

Altijd!

Christenen gaan nooit het gesprek aan met iemand die hen een fundamentele vraag stelt over de dogma’s die ze voor waar houden. Om een paar van die kerkelijke dogma’s te noemen die lijnrecht indruisen tegen de bijbelse leer: de hypostatische unie van christus, de drie-eenheid, de zondagsrust in de plaats van de shabbath, de veranderde namen van ‘God’ en ‘Jezus,’ de buitenwerking stelling van de wetten van het oude testament, de uitverkiezing en de opname van de gemeente.

Christen praten over de liefde van de man die ze Jezus noemen en de vergeving van zonden welke voor hen bewerkstelligd werd door de dood aan het kruis van hun heiland, en daarmee houdt het op. Nou ja, soms zeggen ze ook nog wel iets over de liefde van God, en dat hij almachtig is en ver boven ons verheven, maar dat is het dan wel zo’n beetje.

Het Web

Christenen zitten gevangen in een www van tegenstrijdigheden, en daar voelen ze zich heel goed bij, want al hun broeders en zusters zitten in hetzelfde web, dus wee diegene die hen uit het web wil bevrijden.

Wat christenen niet beseffen, is dat het web waarin ze gevangen zitten gesponnen is door de Tegenstander.

Een man genaamd Y’hoshua, de mashiyach, geboren in Bethlehem en getogen in Nazareth, des christenen heiland, is gestorven teneinde mensen die in zijn naam geloven los te kopen van de heerschappij van de heerser van deze wereld. En wat doen christenen? Ze danken hun heiland, zingen dat ze hem liefhebben en aanbidden, en vervolgens keren ze vrijwillig terug naar dat web van de tegenstander. En als je iemand van hen dan wilt waarschuwen, “Let op, ga er niet heen, dat is immers het web van de vijand!” dan keren ze zich tegen de persoon die hen op het gevaar wijst.

Vrijgekocht maar vrijwillig teruggekeerd naar de gevangenis.

En waarom dit alles?

“Mijn volk gaat ten onder door gebrek aan kennis.”

Daarom dus.

Wolven

Christenen hebben geen kennis van de werkwijze van de tegenstander. Geen kennis over de omvang van het web. Omdat christenen weigeren te erkennen dat ze misleid worden door de wolven die in schaapsklederen vermomd onder hen verkeren, daarom beseffen ze niet dat ze in dat web gevangen zitten.

Iedere dominee of pastoor die iets anders beweert dan wat de bijbel beweert is één van die wolven. Ook iedere theoloog die zijn leven lang bezig is om te verkondigen dat de bijbel iets anders bedoelt te zeggen dan wat de bijbel feitelijk zegt, is een wolf.

Het zijn discipelen van de satan die zich voordoen als discipelen van de christus, die al honderden jaren de officiële leer van de kerk bepalen en die het smalle pad naar werkelijke behoudenis verborgen hebben onder een woud van valse doctrines en misleidende statements-of-faith en geniepige belijdenis geschriften.

Het christendom vergaat van de wolven.

Er is slechts een handjevol moedige herders die de wolven weerstaan, maar de schapen willen hen niet volgen want ze kennen deze herders niet bij hun stem. Daaruit kunnen we afleiden dat de ondergang van het christendom nabij is.

❧