Aan Jonge Mensen

Duitsland – 22 januari 2012

Beste Jonge Mensen,

Jullie ouders en grootouders behoren tot de generatie die Baby Boomers genoemd wordt, en een deel van hen heeft van de wereld een onvoorstelbare puinhoop gemaakt. Ik die dit schrijf weet waar ik het over heb, want ik behoor er zelf ook toe. Ik zit er met mijn bijna 60 jaren precies midden in.

Mijn ouders hebben de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Na de onvoorstelbare verwoesting van die oorlog is de generatie van mijn ouders begonnen met de wederopbouw. Ze hebben keihard gewerkt, en een fantastisch mooi Europa opgebouwd. Het wederopgebouwde Europa van na de Tweede Wereldoorlog was razend interessant, eindeloos afwisselend, onuitputtelijk boeiend, en behoorde tot de aantrekkelijkste plekken op de wereld om te wonen. Ieder land was anders, had eigen gebruiken en tradities. Een eigen keuken. Eigen architectuur en kunst en muziek. Een eigen klimaat. Eigen steden en dorpen, die op hun beurt ook weer allemaal verschillend van elkaar waren.

Oh, man, wat was Europa mooi in de latere decennia van de 20ste Eeuw. Wat een verscheidenheid. Wat een optimisme en werklust. Wat een drang tot presteren en excelleren en werken aan een betere wereld.

Ook werd er ‘gewerkt’ aan het voortbrengen van een volgende generatie. In grote getale en overal in Europa werden de babies geboren. Geen gewone geboortegolf maar een heuse tsunami van nieuwe babies spoelde over onze landen. Dit was mijn eigen generatie, die bekend werd als de Baby Boomers. Baby Boomers zijn mensen die geboren zijn in de periode van 1946 tot 1964.

De universiteit

De Baby Boomers gingen vanaf medio zestiger jaren in toenemende aantallen naar de universiteiten, en vanaf toen begon alles fout te lopen. De Baby Boomers werden links en progressief, en eisten van alles maar wilden niks weten van hun plichten, en uiteindelijk hebben ze al het moois dat hun ouders aan het opbouwen waren, volledig verkracht en volkomen verwoest. Mensen van mijn generatie hebben van dat prachtige opbloeiende Europa een poel van ellende gemaakt: sommigen door actief aan de verwoesting te werken, en de meerderheid door werkeloos en kritiekloos toe te zien.

Er bestaat geen groter verschil tussen (kans)rijke mensen en (kans)arme mensen dan in het Europa van vandaag, het huidige Europa dat is overgebleven nadat de mensen van mijn generatie het Europa van gisteren heeft verwoest. Mijn generatie heeft een fantastisch Europa geërfd van onze ouders, de overlevenden van de Tweede Wereldoorlog, maar een deel van mijn generatie heeft het tot op de grond afgebroken en verwoest, en nu dragen we aan jullie, Jonge Mensen, zo’n onvoorstelbaar schrikbarende puinhoop over, dat ik werkelijk geen idee heb hoe jullie er ooit nog iets goeds van zouden kunnen maken.

De Duitse oorlogsmachine heeft niet alleen miljoenen mensen om zeep geholpen, er werden ook honderdduizenden prachtige gebouwen en installaties kapotgeschoten en platgebombardeerd. En wat de Duitsers hebben laten staan, dat hebben de Geallieerden aan flarden geknald. Zoals dat nou eenmaal gaat in een oorlog. Maar zelfs de meest erge oorlogsmisdadigers hebben destijds het diepgewortelde fatsoensbesef in de meeste mensen niet volledig kunnen uitwissen.

Mijn eigen generatie daarentegen heeft dan weliswaar geen gebouwen kapotgeschoten (tenminste niet in onze eigen landen), maar iets veel ingrijpenders gedaan: mijn generatie heeft het hele begrip Fatsoen uitgewist. Naastenliefde? Belachelijk concept, weg ermee. Individualisme en Egoïsme? Goed zo, en wel zoveel mogelijk. Rechtsgevoel? Onzin, moet worden uitgewist.

Een deel van de mensen van mijn generatie, de mensen dus die zelf een heel mooi, wederopgebouwd Europa hebben geërfd, hebben van hun erfenis een onthutsende zwijnenstal gemaakt. Alle fatsoen, alle moraal, alle deugd, alle tijdloze waarden, alle respect; kortom, alles wat ertoe bijdraagt dat mensen prettig kunnen samen leven en goed met elkaar omgaan, is door mijn generatie op de vuilnisbelt gekieperd.

Tolerantie

Als je in mijn generatie had geleefd, dan had je zelf kunnen meemaken met wat voor grote verachting er gesproken werd over begrippen als Medemenselijkheid of Verdraagzaamheid. Tegenwoordig lijkt Tolerantie misschien een heilig doel, maar laat ik je vertellen, Jonge Mensen, dat die politiek correcte tolerantie van nu geen donder te maken heeft met echte Verdraagzaamheid. De mensen van mijn generatie, die het begrip Tolerantie inmiddels tot het hoogste ideaal van de Maatschappij hebben verklaard, hebben totaal geen idee wat Verdraagzaamheid is.

De Tolerantie van nu is niets anders dan het Verraad van de Staat om de burgers niet te beschermen tegen mensen die wetten overtreden en fatsoensnormen overschrijden!

Ja, lees dit nog maar eens: Tolerantie is niets anders dan het strenge gebod om mensen die over de schreef gaan niet te corrigeren. Tolerantie betekent dat mensen zo grof mogen zijn als ze willen, en zo asociaal, en zo gierig, en zo vrekkig, en zo leugenachtig, en zo laf, en zo rijk, en zo hard, en zo gemeen, en zo misselijk, en zo voort, als ze maar willen, en dat andere mensen die door dat asociale en gemene gedrag benadeeld worden, daar nooit iets over mogen zeggen.

Wij leven nu in het Tijdperk van de Tolerantie, en in deze tijd is alles geoorloofd, behalve kritiek hebben op Tolerantie. Als iemand tegen je liegt moet je dat gewoon accepteren. Ook als je zwaar de dupe bent geworden van die leugen van de ander. Want je moet het echt niet wagen om die ander “leugenaar” te noemen. Als je dat doet, dan is de wereld te klein, en voordat je het weet ben jij de kwaaie pier, en niet de leugenaar die jou heeft benadeeld.

En als iemand dronken achter het stuur zit, en een kind doodrijdt, dan hebben de ouders pech gehad, daar is iedereen het wel over eens, maar wee je gebeente wanneer je als ouder die bestuurder een “vervloekte dronkelap” noemt. Dan krijg je gelijk een dominee op bezoek die je opdraagt dat je de dader moet vergeven (ook al heeft de dader niet eens om vergeving gevraagd!). En anders krijg je wel een welzijnswerker op de stoep die je hetzelfde vertelt als de dominee, alleen met andere woorden die beter passen bij welzijnswerkers, zoals ‘wederzijds begrip’ en ‘respect’ en zo.

Ja, werkelijk, zo’n welzijnswerker komt ouders van een doodgereden kind wel even vertellen dat ze begrip moeten hebben voor de dader, en respect voor diens moeilijke omstandigheden. Maar het komt geen seconde op bij die welzijnswerkers, dat ze eerst eens zouden moeten beginnen met het tonen van begrip en respect jegens de vader en de moeder van aangereden kinderen. En waarom komt dat niet bij die welzijnswerkers op? Omdat de ouders de grote onvergeeflijke fout gemaakt hebben: zij hebben het gebod overtreden dat bepaalt, dat we altijd en tegen iedereen tolerant moeten zijn.

In die tijd leven we nu dus. Het tweede Decennium van de 21ste Eeuw, het Tijdperk van de Tolerantie. De Opmaat naar de Ineenstorting van de Rechtsstaat.

Waarschuwing

Het wordt namelijk allemaal nog veel erger dan het nu al is, want de mensen van mijn generatie hebben het nog steeds voor het zeggen in de wereld, en ze zijn nog lang niet klaar met het verwoesten van fatsoen en deugd en echte verdraagzaamheid. En daarom, beste Jonge Mensen, wil ik jullie graag waarschuwen.

Iedere politicus begint vroeger of later te liegen. Iedere econoom die beweert dat er niks aan de hand is in Europa en dat de jeugd zich geen zorgen hoeft te maken over de torenhoge schulden waarmee de Baby Boomers de volgende generaties opzadelen, is een leugenaar. Iedere gemeentebestuurder die eerst aan voorschriften denkt en pas in de tweede instantie aan mensen, zit er niet om jou te helpen maar om zijn of haar baan zolang mogelijk vast te houden.

De meeste schoolbestuurders zijn er niet op uit om jullie een goede opleiding te geven, maar staan in dienst van het roof-kapitalisme dat alleen maar winst wil maken, en wil groeien omdat daardoor de efficiency toeneemt, waardoor er nog meer winst kan worden gemaakt.

Of het nou gaat om treinen of bussen, wegenaanleg of onderhoud van fietspaden, politie of douane, rechters of kinderbeschermers, ziekenhuizen of museums, openbaar bestuur of politieke partijen, de vuilnisophaal of de waterhuishouding; in al dit soort bedrijven en instanties zitten er Baby Boomers aan de top en de meeste van die mensen denken eerst aan hun eigen status en prestige en hun inkomen en hun pensioen, en dan pas aan hun opdracht.

Ik wil jullie dus zeggen, dat, als je iets wilt weten over fatsoen en deugd en echte verdraagzaamheid, je niet moet zijn bij de mensen die de maatschappij aan het verkankeren zijn. Vraag geen raad aan een manager in een schoolbestuur. Vraag geen advies aan een rechter. Verwacht geen eerlijk antwoord van een politicus.

Mijn generatie is bezig om het laatste restje deugd en fatsoen bij het grof vuil te zetten, beste Jonge Mensen, en ik zeg jullie dit allemaal, opdat jullie geen valse hoop koesteren.

Jullie staan er alleen voor

Jullie moeten het zelf opknappen, Jonge Mensen. Jullie moeten zelf nieuwe wegen vinden, nieuwe vormen van samenwerken en samenleven. Want alle bestaande vormen zijn besmet door de kanker van hebzucht en machtswellust.

Zelf doen en zelf opnieuw uitvinden. Jullie zullen tegen stromen op moeten zwemmen, want de geldwolven van het roof-kapitalisme zullen tot de laatste snik proberen hun status te handhaven en hun positie vast te houden. Vergeet het niet (en dit is de hoofdlijn van mijn betoog): het is aan de Baby Boomers te danken dat het nu zo’n rotzooi is geworden in Europa. Het zijn Baby Boomers, die de ellende hadden kunnen voorkomen, maar die niet hebben ingegrepen. Dus waarom zouden ze dat nu ineens wel doen?

Jullie hebben niks goeds te verwachten van mensen die alleen aan nog meer geld denken, die uit zijn op de verhoging van hun status, die hun macht willen consolideren en uitbreiden. Helemaal niks. Het enige dat je van deze generatie kan verwachten, is nog meer kilheid, nog meer saneringen, nog meer bezuinigingen, nog meer afbraak.

Een deel van de mensen van mijn generatie heeft de maatschappij grondig verkankerd. En niet alleen voor jullie, Jonge Mensen, maar ook voor ‘de goeden’ onder de mensen van mijn generatie. Want ja, het gros van de mensen van mijn generatie zijn mensen van goede wil, die je overigens kunt herkennen aan het feit dat ze nu werkeloos zijn.

Die werkeloze Baby Boomers, dat zijn de mensen die niet alleen over hersens beschikken, maar ook over een hart dat rekening houdt met medemensen. Bij hen kun je terecht voor een luisterend oor en goede raad. Ze hebben het een en ander meegemaakt, en velen van hen zouden waardevol zijn voor de samenleving, ware het niet dat ze inmiddels naar de zijlijn zijn verdrongen door de egoïstische en hardvochtige Baby Boomers die een goed betaalde baan hebben bij een financiële instelling of een groot concern of een politieke partij of een educatief instituut of een kerk of het openbaar bestuur.

De Baby Boomers met een goedbetaalde baan bij een multinational, bij een bank, of bij de overheid, zijn mensen die je de wereld beloven, maar achter gesloten deuren zijn ze vergaderd in samenzweringen om onze bezittingen en onze vrijheid af te pakken. Mijn advies is om die mensen per definitie te wantrouwen!

Daarom besluit ik dit treur-essay met te herhalen: Jullie moeten het zelf opknappen, Jonge Mensen. Jullie moeten zelf nieuwe wegen vinden, en nieuwe vormen van samenwerken en samenleven. Want alle bestaande structuren zijn besmet door de kanker van uitzichtsloze hebzucht en kwaadaardige machtswellust.

Naschrift – 10 juni 2020

Beste Jonge Mensen, ik weet niet of het jullie nog zal lukken iets te redden van de mooie wereld. Ik moet hier een andere treurige zin opschrijven: ik ben bang dat het te laat is. Vechten voor een betere wereld is zinloos geworden, want zo goed als de wereld was, 40 jaar geleden, zal het nooit meer worden. Wat nu nog rest is vechten om te behouden wat er nog is. Vechten voor zo lang mogelijk behouden van het laatste beetje vrijheid dat mensen nu nog hebben.

Naschrift – 8 maart 2021

Beste Jonge Mensen, veel Baby Boomers zijn inmiddels met pensioen (of ze er lang van kunnen genieten is overigens de vraag). Maar het zijn nog steeds Baby Boomers die aan de knoppen draaien, en nu op een schaal die de wereld nog nooit heeft meegemaakt. Ik ben bang dat mijn bovenstaande oproep aan jullie uit 2012, dat jullie zelf nieuwe wegen zullen moeten vinden, niet langer van toepassing is. De enige hoop die jullie nu nog hebben is om een hele oude weg te bewandelen.

❧